گزینه ها نوعی ابزار مالی مشتق شده است که دو طرف به طور قراردادی موافقت می کنند که یک دارایی را با قیمت مشخص قبل از تاریخ معین معامله کنند.
یک گزینه به صاحب خود این حق را می دهد که دارایی را با قیمت ورزش بخرد یا بفروشد اما مالک موظف به ورزش (خرید یا فروش) این گزینه نیست. هنگامی که یک گزینه بدون اعمال به تاریخ انقضا خود می رسد, بی فایده و بدون ارزش رندر می شود.
گزینه کالا به عنوان قراردادی تعریف می شود که به خریدار اجازه می دهد گزینه (نه تعهد) کالا را با قیمت مشخص و در یک بازه زمانی مشخص خریداری یا بفروشد. مثلا, یک معامله گر اقدام به خرید گزینه ای برای خرید گندم در 1 100 در هر بوشل. معامله گر سود می برد اگر قیمت بازار گندم در هر بوشل بیش از 100 دلار در هر بوشل باشد.
حتی اگر قیمت به طور قابل توجهی افزایش می یابد با توجه به قرارداد بازه زمانی این اجازه می دهد تا معامله گر به ورزش گندم در £100 در هر بوشل. اگر قیمت بازار کاهش یافته است زیر 1 100 در هر بوشل, معامله گر نمی خواهد سود حاصل از اعمال این حق را به توسط گندم در 1 100 در هر بوشل و محدود کردن از دست دادن این معامله به هزینه خرید گزینه.
دو نوع گزینه وجود دارد: تماس و قرار دادن. گزینه های تماس به دارنده گزینه اجازه می دهد دارایی را با قیمت مشخص قبل یا در یک زمان خاص خریداری کند. گزینه های قرار دادن متضاد تماس ها هستند زیرا به دارنده اجازه می دهند دارایی را با قیمت مشخص قبل یا در یک زمان خاص بفروشد. دارنده تماس حدس می زند که ارزش دارایی اساسی قبل از انقضا بالاتر از قیمت تمرین (قیمت اعتصاب) حرکت خواهد کرد. برعکس, دارنده یک گزینه قرار داده حدس می زند که ارزش دارایی اساسی قبل از انقضا به زیر قیمت ورزش حرکت خواهد کرد.
استفاده مشترک
گزینه ها برای فراهم کردن سرمایه گذاران با ابزارهایی برای حدس و گمان در هر دو حرکت مثبت و منفی بازار اوراق بهادار یا کمک به مدیریت ریسک شرایط نامطلوب بازار مالی و جبران ضرر و زیان بالقوه استفاده می شود.
موسسات مالی مانند بانک ها فراهم می کند خدمات اینترنتی که اجازه می دهد تجارت قراردادهای گزینه استاندارد (گزینه های سهام, گزینه های کالا, گزینه های اوراق قرضه, گزینه های شاخص سهام, گزینه های در قراردادهای بعدی و غیره) در بازارهای ارز ملی به عنوان مثال. لندن بین المللی مالی سلف و گزینه های ارز (لیف), شیکاگو انجمن گزینه های ارز (بابو).
در مورد گزینه های غیر استاندارد است که متناسب با نیازهای مالی خاص از شرکت ها, این بیش از حد ضد نامیده می شوند (فرابورس) گزینه ها و یا 'گزینه های فروشنده' و توسعه یافته و اختصاصی توسط موسسات مالی بزرگ مانند بانک های سرمایه گذاری و در یک بورس باز معامله نیست. گزینه های فرابورس در درجه اول به عنوان راه حل هایی برای محافظت از خطر سناریوهای ریسک خاص شرکت استفاده می شود.
گزینه های معمولی فرابورس شامل گزینه نرخ بهره, گزینه ارز, و گزینه های معاوضه (تعویض). گزینه های نرخ بهره به شرکت ها این امکان را می دهد که محدودیت های بالا (کلاه) و پایین (کف) از پیش تعیین شده را برای یک دوره زمانی مشخص تعیین کنند. خریدار گزینه حق بیمه جلو برای کلاه / کف را پرداخت می کند و حداکثر/حداقل نرخ بهره را در یک دوره زمانی مشخص تضمین می کند. اگر نرخ فراتر از کلاه حرکت می کند/نرخ کف, نویسنده (بانک) می پردازد خریدار مبلغ نقدی بر اساس تفاوت بین نرخ واقعی و نرخ کلاه برای مقدار مشخص شده در گزینه.
گزینه هایی با محدودیت های بالا و پایین نیز می توانند برای ایجاد یقه ای ترکیب شوند که تضمین می کند نرخ بهره شناور در این محدودیت ها حفظ می شود. یقه ها شامل خرید همزمان کلاه و فروش کف توسط شرکت هایی است که وام می گیرند یا خرید کف و فروش کلاه در صورتی که از سرمایه گذاری محافظت می کنند. به این ترتیب قادر به بهره مندی از هر جنبش مطلوب در نرخ بهره بین 'نرخ یقه' (کلاه و کف) در حالی که از هر گونه حرکات نامطلوب خارج از این محدودیت ها محافظت می شوند.
گزینه های ارز گزینه هایی هستند که به قراردادهای فوروارد فارکس اضافه می شوند. در انقضای گزینه, کاربران باید انتخاب تبادل و یا تبادل ارز در نرخ جلو از پیش تعیین شده. مثال زیر نشان میدهد که چگونه موقعیت های مختلف در گزینه های ارز را می توان در ترکیب به پرچین و/یا سود در برابر جنبش نرخ ارز.
شرکتی که از دلار به عنوان ارز اصلی خود استفاده می کند در مدت سه ماه به 1 میلیون پوند پوند نیاز دارد. این شرکت معتقد است که پوند انگلیس در حال حاضر بیش از حد ارزش گذاری شده است و بنابراین تمایلی به خرید پوند انگلیس با نرخ فعلی 1.6255 دلار /دلار ندارد. این شرکت به دنبال یک راه حل کم هزینه برای پوشش قرار گرفتن در معرض ارز خود و حفاظت از نرخ بودجه 1.6450 است. این باور است که استرلینگ مستهلک خواهد شد اما حاضر به چشم پوشی از برخی از مشارکت در منافع در ازای حفاظت کامل از نرخ بودجه خود را.
این شرکت اقدام به خرید یک استرلینگ گزینه از بانک برای £1,000,000 در یک اعتصاب نرخ 1.6450 $/£ برای حق بیمه از 0.0125 $/£ ($12,500). همزمان, یکی دیگر از گزینه استرلینگ به بانک بزرگ به فروش می رساند, این بار برای 5 500,000, در نرخ اعتصاب همان اما برای حق بیمه 0.025 $ / £($12,500). به عنوان مقدار حق بیمه برابر هستند, 'قرارداد' هزینه صفر است.
در انقضا سه احتمال وجود دارد:
- نرخ نقطه ای بالاتر از 1.6450 $ / £ است - این شرکت گزینه خود را اعمال می کند و purchase 1,000,000 را از بانک در 1.6450 purchase /£خریداری می کند. اگر چه انتظار خود را که استرلینگ مستهلک نادرست ثابت خواهد شد نرخ بودجه خود دست خواهد شد.
- نرخ نقطه زیر 1.6450 $ / £ - بانک بزرگ, به عنوان خریداران از گزینه به فروش می رسد, حق فروش شرکت ورزش 5 500,000 در 1.6450$/£. سپس این شرکت قادر خواهد بود 500000 دلار باقیمانده را در بازار با نرخ های فعلی خریداری کند و از استهلاک استرلینگ مورد انتظار بهره مند شود.
- نرخ نقطه ای 1.6450 $ / £ است-این شرکت می تواند £1,000,000 را از بانک بزرگ با استفاده از گزینه خود خریداری کند یا اجازه می دهد گزینه ای برای از بین بردن و خرید استرلینگ خود در بازار باشد.
شرکت هایی که به طور منظم استفاده از گزینه های برای مدیریت ریسک تمایل به شرکت های بزرگ با قرار گرفتن در معرض مالی بزرگ به نرخ شناور مانند بهره, فارکس و کالاها. ضررهای مالی بالقوه ناشی از میزان قرار گرفتن در معرض تعیین کننده اصلی توجیه هزینه استفاده از مشتقات گزینه برای کاهش خطر خواهد بود.
حق بیمه گزینه قیمت گزینه ای است که توسط نویسنده شارژ می شود یا در بازار مبادله فروخته می شود. ارزش گزینه از ارزش ذاتی (تفاوت بین نرخ فعلی بازار و قیمت اعتصاب بعدی) + ارزش زمانی + سطح نوسانات قیمت حاصل می شود. قیمت گزینه به طور کلی بالاتر از ارزش گزینه خالص خواهد بود به دلایلی مانند ارزش افزوده ای که فروشنده با ارایه راه حل های ساختاری غیر استاندارد و انگیزه فروشنده برای به حداکثر رساندن بازده فراهم می کند. هزینه های معامله بیشتر و مالیات بر سود سرمایه ممکن است متحمل شود.
قیمت ها نیز بسته به رابطه بین خریدار (شرکت) و نویسنده (بانک) می تواند متفاوت باشد و میانگین هزینه را می توان با مذاکره خدمات همراه از بانک ها کاهش داد. ترتیباتی که شامل ترکیب هر دو گزینه تماس و قرار دادن است به شرکت ها این امکان را می دهد که نرخ های خود را مطابق با دیدگاه های خود در مورد حرکات نرخ تعیین کنند و با استراتژی های مالی خود مطابقت داشته باشند. حق بیمه ای که شرکت پرداخت می کند می تواند با حق بیمه ای که بانک برای گزینه ای که شرکت می فروشد پرداخت می کند جبران شود. در برخی شرایط این حق بیمه یکدیگر لغو کردن و هزینه خالص به مشتری صفر است.
بازه زمانی
بازه زمانی برای خرید / فروش یک گزینه ممکن است بسته به پویایی قیمت و تقاضا/عرضه متفاوت باشد. در معاملات گزینه استاندارد در قیمت های ذکر شده, بازه زمانی است بلافاصله اینترنتی و یا فقط یک تماس تلفنی دور. در مورد مشتقات پیچیده ای که نیاز به مذاکره در مورد قیمت گذاری دارند بیشتر طول می کشد و بسته به ارزیابی ارزش راه حل ساختاری و مذاکره قیمت بین طرف های پیشخوان فرابورس متفاوت خواهد بود.
تاریخ انقضای گزینه بسته به گزینه خاص بسیار متفاوت است. می توانند از روزها تا سالها متغیر باشند. مشخصات انقضا در پرچین ها با توجه به نیاز خریدار در مدت زمان مورد نیاز برای پرچین تعیین می شود.
مزایا
- توانایی محافظت از ریسک ناشی از تغییرات نامطلوب بازار در دارایی هایی با ارزش شناور
- برخی از راه حل های ساختاری نه تنها توانایی محافظت از حرکات نامطلوب بازار را فراهم می کنند بلکه موقعیت معکوس را نیز برای سود بردن از چنین تغییراتی فراهم می کنند
- انعطاف پذیری برای حدس و گمان و سود در هر دو تغییرات مثبت و منفی به ارزش یک اوراق بهادار.
معایب
- ساختارهای پیچیده نیاز به تخصص در استفاده از گزینه ها به عنوان یک شکل از پرچین و یا سرمایه گذاری, ایجاد نیاز به استخدام پرسنل متخصص و یا سرویس دهندگان
- عدم درک کامل خطرات مربوط به سرمایه گذاری در گزینه ها یا استفاده از گزینه ها به عنوان پرچین ممکن است منجر به ضررهای قابل توجهی برای یک شرکت یا فرد شود.
گزینه های دیگر
انعطاف پذیری گزینه ها به شما امکان می دهد تا متناسب با نیازهای مشتری ساختار پیدا کنید. سایر ابزارهای مالی مانند معاوضه و سلف ممکن است به معنی جایگزین برای مصون سازی نیازهای, اما این اغلب در رابطه با گزینه های مورد استفاده برای ایجاد بهترین راه حل مالی ممکن است.
