سه نیروی کلیدی جمعیت شناختی در سالهای اخیر جمعیت کل ایالات متحده را تغییر شکل داده اند: رشد تنوع نژادی و قومی ، افزایش مهاجرت و افزایش تعداد افراد مسن. اما این روندها در جوامع روستایی ، شهری و حومه کشور متفاوت بازی می کنند و برخی از آنها را بیش از سایرین لمس می کنند.
به همین ترتیب ، رشد اخیر جمعیت ایالات متحده نیز ناهموار بوده است. مناطق شهری از سال 2000 تقریباً به میزان کلی ملی 13 ٪ رشد کرده اند. مناطق حومه شهر و کلانشهر با سرعت بیشتری رشد کرده اند. مناطق روستایی عقب مانده اند و نیمی از آنها اکنون نسبت به سال 2000 ساکنان کمتری دارند.
براساس تجزیه و تحلیل مرکز تحقیقات PEW از داده های سرشماری ، از سال 2000 ، جمعیت شهری و حومه ایالات متحده حداقل به همان اندازه که طی یک دهه قبل انجام داده اند ، رشد کرده اند. اما کل جمعیت روستایی کمتر از آنچه در دهه 1990 انجام شد ، افزایش یافته است ، هنگامی که تعداد افزایش یافته ها به یک "بازگشت روستایی" متوسط امیدوار بود. در نتیجه ، سهم کمی از آمریکایی ها اکنون در مناطق روستایی زندگی می کنند (14 ٪ در مقابل 16 ٪ در سال 2000).
اخیراً ، برآوردهای جمعیت سرشماری برای سال 2017 نشان می دهد که یک سال یک ساله در جمعیت روستایی کشور است ، هرچند که برای کاهش قبلی کافی نیست. تجزیه و تحلیل توسط جمعیت شناس ، کنت م. جانسون ، افزایش به سود در جوامع روستایی در حاشیه مناطق کلانشهرها را نسبت داد ، در حالی که ایالت های دورافتاده تر همچنان جمعیت خود را از دست می دهند.
در این فصل سه نوع مختلف اجتماع در بین مناطق کشور ، بر اساس یک سیستم طبقه بندی مرکز ملی آمار بهداشت (NCHS) مقایسه شده است. این تجزیه و تحلیل شامل 3،130 از 3،142 شهرستان و معادل های شهرستان مانند مجالس و شهرهای مستقل است. برای جزئیات بیشتر به روش شناسی مراجعه کنید.
شهرستان های هسته ای شهری: این 68 شهرستان-به عنوان مثال ، شهرستان میامی-داد ، شهرستان میلواکی و شهرستان سن دیگو-در 53 کلانشهر ایالات متحده با حداقل یک میلیون نفر واقع شده اند. در سیستم طبقه بندی NCHS به آنها "شهر مترو بزرگ" گفته می شود و حدود سه نفر آمریکایی (31 ٪) در آنها زندگی می کنند. در این گزارش ، این ایالت ها گاهی اوقات به سادگی به عنوان "شهری" یا "شهرها" خوانده می شوند.
مناطق حومه شهر و مترو کوچک: این 1،093 شهرستان - که گاهی اوقات در این گزارش "حومه" نامیده می شوند - شامل مواردی در خارج از شهرهای اصلی مناطق مترو و همچنین کلیت سایر مناطق کلانشهرها است. این گروه شامل "مترو بزرگ حاشیه" ، "مترو متوسط" و "مترو کوچک" در سیستم طبقه بندی NCHS است. حدود نیمی از آمریکایی ها (55 ٪) در مناطق حومه شهر و کلانشهرهای کوچکتر زندگی می کنند ، از جمله آنها نیو هاون کانتی ، کانکتیکات ، شهرستان دکلب (در نزدیکی آتلانتا) و بویز کانتی ، آیداهو.
روستایی: این 1،969 شهرستان در مناطق غیر کلان واقع شده اند. فقط 14 ٪ آمریکایی ها در آنها زندگی می کنند. این جوامع ، با اندازه متوسط جمعیت 16. 535 ، شامل ایالت ها یا معادل های شهرستان مانند Parish Evangeline ، لوئیزیانا هستند. شهرستان ناجا ، آریزونا ؛و الک کانتی ، پنسیلوانیا.
جریان افراد در داخل و خارج از انواع مختلف ایالت های ایالات متحده بر اندازه و ترکیب آنها تأثیر می گذارد. از سال 2000 ، تعداد بیشتری از مردم مناطق روستایی را برای مناطق مترو شهری ، حومه یا کوچک ترک کردند تا اینکه از آن مناطق به آنجا منتقل شوند. از آنجا که مهاجران جدید کافی برای جبران آن عزیمت ها وجود نداشتند ، مناطق روستایی به عنوان یک گروه فقط به این دلیل که تولد بیشتری نسبت به مرگ داشتند ، رشد کردند.
در سطح ملی ، سفیدپوستان غیر اسپانیایی اکثریت جمعیت را تشکیل می دهند ، اما یک تغییر جمعیتی کلیدی در حال انجام است: سفید پوستان سهم در حال کاهش جمعیت هستند و انتظار می رود که با سرعت بیشتری از گروه های میانسالی کمتر از نیمی باشد. سفیدپوستان از سال 2000 به اقلیت جمعیت در اکثر مناطق شهری تبدیل شده اند ، در حالی که اکثریت در 90 ٪ از مناطق مترو حومه و کوچک و 89 ٪ از روستایی باقی مانده اند.
یکی دیگر از روند کلیدی جمعیت شناختی ، افزایش مهاجرت در دهه های اخیر ، سهم خارجی از جمعیت ایالات متحده را به طور کلی افزایش داده و سهم را در هر نوع شهرستان افزایش داده است ، اگرچه درجات مختلفی دارد. مهاجران به همراه فرزندان و نوه های خود از سال 1965 اکثریت رشد جمعیت ایالات متحده را به خود اختصاص داده اند. اما مهاجران بیشتر از مناطق روستایی در شهرها و حومه شهر متمرکز هستند. از طرف تلنگر ، اکثر مناطق روستایی اکنون کمتر از ساکنان متولد ایالات متحده نسبت به سال 2000 دارند که یک عامل اصلی در کاهش جمعیت آنها است.
سومین محرک اصلی جمعیت - پیر شدن نسل غول پیکر بیبی بوم - نیز تأثیرات متفاوتی بر انواع شهرستان ها دارد. مناطق روستایی سهم بیشتری از بزرگسالان 65 ساله و بالاتر از شهرستانهای شهری یا حومه شهر را دارند. اما شهرستان های حومه شهر از سال 2000 شدیدترین افزایش را در تعداد افراد مسن تجربه کرده اند.
تجزیه و تحلیل در این فصل عمدتاً بر داده های اداره سرشماری متکی است. اعداد فعلی برای ویژگی‌های شهرستان از داده‌های ترکیبی «نظرسنجی جامعه آمریکا» (ACS) برای سالهای 2012-2016، جدیدترین موجود، به دست آمده است. اعداد فعلی برای افزایش/کاهش طبیعی و جریان‌های مهاجرت از تخمین‌های جمعیت برای سال 2014، قابل مقایسه‌ترین سال با داده‌های ACS است، زیرا نقطه میانی داده‌های ACS ترکیبی مورد استفاده در این فصل است. برای جزئیات بیشتر به روش شناسی مراجعه کنید.
حومه ها با سرعت بیشتری نسبت به مناطق روستایی یا شهری رشد می کنند
حدود 46 میلیون آمریکایی در شهرستانهای روستایی کشور، 175 میلیون در حومه و متروهای کوچک و حدود 98 میلیون در شهرستانهای مرکزی شهری آن زندگی می‌کنند.
به عنوان یک گروه، جمعیت شهرستانهای روستایی از سال 2000 3 درصد رشد داشته است که کمتر از رشد 8 درصدی آنها در دهه 1990 است. جمعیت شهرستان های شهری از سال 2000 13 درصد افزایش یافته است و جمعیت در شهرستان های حومه و کوچک مترو 16 درصد افزایش یافته است، نرخ رشد تا حدودی بالاتر از دهه 1990 است. 2 سهم ساکنان ایالات متحده که در شهرستانهای روستایی زندگی می‌کنند در دهه 1990 و از سال 2000 کاهش یافت، اما در هر دو دوره در شهرستانهای حومه شهر افزایش یافت و در شهرستانهای شهری ثابت ماند.
اگرچه جمعیت روستایی به طور کلی از سال 2000 افزایش یافته است، اکثریت جمعیت در شهرستان های روستایی منفرد رشد نکرده اند. از آغاز قرن، جمعیت در 52 درصد از شهرستان های روستایی کاهش یافته است - 1024 از 1969. در میان شهرستان‌هایی که بیشترین آسیب را دیده‌اند، آنهایی بودند که اقتصادشان بر پایه کشاورزی استوار است، حدود یک پنجم شهرستانهای روستایی.
عوامل رشد برای شهرها، حومه ها و مناطق روستایی متفاوت است
چهار عامل اصلی افزایش یا از دست دادن جمعیت در سطح شهرستان وجود دارد: تولدها، مرگ‌ها، مهاجران جدید که از خارج از کشور می‌آیند یا می‌روند، و افرادی که به یا از سایر شهرستانهای ایالات متحده مهاجرت می‌کنند (از جمله مهاجرانی که قبلاً در ایالات متحده زندگی می‌کنند). اعداد سرشماری نشان می دهد که این عوامل بر شهرها، حومه ها و جوامع روستایی تأثیر متفاوتی دارند.
مناطق شهری از سال 2000 تاکنون 1. 6 میلیون مهاجر جدید جذب کرده اند، با مازاد مهاجران بیش از جبران خسارت افرادی که به حومه شهرها یا مناطق روستایی مهاجرت کرده اند. به عنوان یک گروه، شهرستان های شهری 9. 8 میلیون تولد بیشتر از مرگ و میر داشتند که باعث تقویت بیشتر جمعیت آنها شد.
شهرستان های حومه شهر و مترو از سال 2000 به دلیل دستاوردهای همه رانندگان تغییر جمعیت رشد کرده اند. آنها با ترسیم ساکنان سابق مناطق شهری و روستایی ایالات متحده و همچنین مهاجران خارج از کشور ، 11. 7 میلیون نفر از ساکنان جدید به دست آوردند. مهمتر از آن ، آنها 12. 1 میلیون تولد بیشتر از مرگ داشتند.
با این حال ، این یک تصویر متفاوت برای مناطق روستایی بود ، که در آن حرکت از سال 2000 فراتر از حرکت بود. به عنوان یک گروه ، آنها 380،000 نفر از دست دادند که از بین رفتند. این ضرر بزرگتر بود - بیش از 950،000 نفر - اگر تا حدودی توسط حدود 600000 مهاجر جدید جبران نشد. کل جمعیت مناطق روستایی فقط با افزایش طبیعی رشد کردند - یعنی آنها 1. 2 میلیون تولد بیشتر از مرگ و میر داشتند.
از دست دادن جمعیت روستایی بزرگترین در میانه غربی
الگوهای زایمان ، مرگ و میر ، مهاجرت و مهاجرت در مناطق بسیار متفاوت است و به طور کلی روند طولانی مدت آمریکایی ها را که به نفع کشورهای آفتابگردان جنوب و غرب در شمال شرقی یا میانه غربی است ، نشان می دهد. این اختلافات منطقه ای در هر نوع شهرستان ادامه دارد.
در میان مناطق روستایی ، اکثریت در شمال شرقی و میدوست از سال 2000 جمعیت را از دست دادند ، در حالی که اکثریت در جنوب و به ویژه غرب جمعیت را به دست آوردند. یکی از عوامل اصلی تفاوت منطقه ای این است که مناطق روستایی در شمال شرقی و میدوست بیشتر از سایر مناطق روستایی نسبت به تولد بیشتر از سایر مناطق روستایی بودند. این شهرستانها همچنین به احتمال زیاد از دست دادن خالص مهاجران - تعداد بیشتری از افراد در حال حرکت به آنجا بودند.
روند جمعیت مناطق روستایی با پروفایل های اقتصادی آنها مرتبط است. 3 به عنوان یک گروه ، 391 کشور کشاورزی روستایی کشور - که به شدت در دشت های بزرگ متمرکز شده اند - از سال 2000 جمعیت کل را از دست داده اند ، در حالی که مناطق روستایی با انواع دیگر اقتصادها جمعیت را به دست می آورند.
کل جمعیت مناطق روستایی با اقتصادهای تفریحی و مبتنی بر دولت از سال 2000 بیشتر از جمعیت سایر انواع شهرستان روستایی رشد کرد. یکی از دلایلی که شهرستانهای مبتنی بر تفریحی رشد کردند این بود که آنها سود خالص ساکنان جدید را که از سایر مناطق ایالات متحده نقل مکان کرده بودند ، تنها نوع شهرستان روستایی که در مهاجرت خالص داخلی به دست آوردند ، داشتند. تجزیه و تحلیل توسط دفتر مرجع جمعیت نشان داد که ایالت های مبتنی بر تفریحی روستایی به ویژه احتمالاً تعداد فزاینده ای از ساکنان 65 و بالاتر دارند ، در حالی که ایالت های مستقر در کشاورزی روستایی در آن گروه سنی ساکنان را از دست می دادند.
در میان مناطق شهری ، میانه غربی از سال 2000 بیشترین سهم از کشورهای از بین رفتن جمعیت را داشت: 42 ٪ از مناطق شهری در این منطقه ، از جمله مواردی که شامل شیکاگو (کوک کانتی ، ایلینویز) ، دیترویت (وین کانتی ، میشیگان) و کلیولند است(شهرستان Cuyahoga ، اوهایو) ، جمعیت را از دست داد.
در بین مناطق حومه شهر و مترو کوچک ، حدود یک چهارم از آنهایی که در شمال شرقی و میدوست از سال 2000 جمعیت خود را از دست دادند ، سهم بالاتری نسبت به سایر مناطق. اکثریت مناطق حومه شمال شرقی و میانه غربی از مهاجران سود خالص داشتند ، اما این امر عمدتاً ناشی از مهاجرت بود. اکثریت در این دوره از دست دادن خالص ساکنان به مناطق شهری یا روستایی ایالات متحده برخوردار بودند.
بزرگسالان مسن سهم بالاتری از جمعیت در مناطق روستایی نسبت به مناطق شهری و حومه شهر دارند
یک روند کلیدی جمعیت شناختی که آرایش جمعیت محلی و همچنین ملت را به طور کلی شکل می دهد ، افزایش تعداد آمریکایی های مسن است. نسل Baby Boom ، متولد بین سالهای 1946 و 1964 ، در سال 2011 65 ساله شد و همه تا سال 2030 به آن سن رسیده اند.
در حالی که جمعیت در هر سه نوع شهرستان پیر می شود ، این اتفاق با سرعت بیشتری در مناطق حومه ایالات متحده و مترو کوچک رخ می دهد. جمعیت 65 و بولدر از سال 2000 در حومه شهرها 39 ٪ رشد داشته است ، در مقایسه با 26 ٪ در شهری و 22 ٪ در مناطق روستایی.
در سطح ملی و در هر نوع شهرستان ، جمعیت بزرگتر از سال 2000 نسبت به سایر گروه های سنی-کودکان خردسال ، کودکان در سن مدرسه ، بزرگسالان جوان یا بزرگسالان میانسال به شدت رشد کردند. در مناطق روستایی ، جمعیت جوانتر از 18 سال در این دوره کاهش یافته است. در نتیجه ، در هر نوع شهرستان ، بزرگسالان 65 ساله و بالاتر هم اکنون سهم بیشتری از کل جمعیت را نسبت به سال 2000 تشکیل می دهند.
به عنوان یک گروه ، شهرستانهای روستایی قدیمی تر از مناطق حومه شهر و شهری هستند: 18 ٪ از ساکنان روستایی 65 سال یا بالاتر در مقابل 15 ٪ در مناطق حومه و مترو کوچک و 13 ٪ در شهرها هستند.
مناطق روستایی همچنین سهم کمتری از بزرگسالان جوان نسبت به جمعیت شهری یا حومه شهر دارند.
شهرستانهای شهری و حومه شهر با سرعت بسیار سریعتر از مناطق روستایی از نظر نژادی و اخلاقی تر می شوند
ملت از نظر نژادی و اخلاقی متنوع تر می شود ، اما این تغییرات در مناطق روستایی در مقایسه با شهرهای شهری و حومه ای خاموش تر شده است. سهم سفیدپوست از جمعیت از سال 2000 در حومه شهر ، 7 امتیاز در هسته شهری و تنها 3 امتیاز در مناطق روستایی کاهش یافته است.
به طور کلی، جمعیت ایالات متحده اکثراً سفیدپوست هستند، اما در مناطق شهری به عنوان یک گروه چنین نیست. در میان ساکنان شهری، 44 درصد سفیدپوست هستند، در حالی که 68 درصد در شهرستان های حومه و کوچک مترو و 79 درصد در شهرستان های روستایی سفیدپوست هستند. در واقع، سفیدپوستان از سال 2000 به اقلیت در اکثر شهرستانهای شهری تبدیل شده‌اند (53 درصد از آنها اکثریت غیر سفیدپوست هستند). فقط از هر ده شهرستان حومه یک (10%) و روستایی (11%) اکثریت غیر سفیدپوست هستند.
در حالی که سهم سفیدپوستان غیر اسپانیایی کاهش یافته است، تعداد سفیدپوستان در کل کشور - و در کل شهرستانهای حومه شهر - از سال 2000 افزایش یافته است. کاهش سهم سفیدپوستان از کل جمعیت ایالات متحده و حومه شهر.
در شهرستانهای شهری، کاهش سهم جمعیت سفیدپوست هم به دلیل کاهش تعداد سفیدپوستان و هم افزایش اندازه سایر جمعیت‌ها، عمدتا اسپانیایی‌ها بود.
در شهرستانهای روستایی، جمعیت سفیدپوست نیز کاهش یافت و سایر گروه‌ها نیز از نظر وسعت افزایش یافتند، اما تأثیر آن بر سهم سفیدپوست از جمعیت کمتر بود، زیرا سفیدپوستان نسبت زیادی از ساکنان روستایی را تشکیل می‌دهند.
مهاجران سهم فزاینده ای از جمعیت در هر شهرستان را تشکیل می دهند
جمعیت خارج از کشور به طور مساوی در بین انواع شهرستان ها توزیع نشده است. مهاجران تمایل دارند در مناطق بزرگ شهری متمرکز شوند. در واقع، حدود نیمی از آنها در شهرستانهای شهری زندگی می‌کنند، جایی که سهم بیشتری از کل را نسبت به شهرستانهای حومه یا روستایی تشکیل می‌دهند.
سهم مهاجران از جمعیت از سال 2000 در کل کشور و در هر نوع شهرستان افزایش یافته است. مهاجران مسئول سهم بیشتری از رشد کلی در شهرستان های روستایی (37%) و شهری (38%) نسبت به مناطق حومه شهر (26%) بودند.
اگر چه شهرستانهای روستایی به‌عنوان یک گروه، ساکنان آمریکایی‌تبار بیشتری نسبت به سال 2000 دارند، اما اکثر شهرستانهای روستایی در ایالات متحده ساکنان کمتری نسبت به سال 2000 دارند. همپوشانی زیادی بین شهرستانهای روستایی وجود دارد که ساکنان کمتری نسبت به سال 2000 در ایالات متحده متولد شده‌اند. در اکثریت قریب به اتفاق مناطق روستایی که جمعیت خود را از دست دادند - 1011 از 1025 - تعداد ساکنان متولد ایالات متحده کاهش یافت و مهاجران جدید کافی برای جبران خسارت وجود نداشت.
شکاف هایی در فقر، آموزش و اشتغال در انواع شهرستان ها وجود دارد
علاوه بر سه تغییر عمده جمعیتی که در حال تغییر شکل شهرستانهای شهری، حومه‌ای و روستایی در ایالات متحده هستند - پیری جمعیت، تغییر ساختار نژادی و قومیتی و هجوم مهاجران جدید - تفاوت‌های قابل‌توجهی در سایر معیارهای مهم در انواع جوامع وجود دارد.. اینها به رفاه اقتصادی ساکنان آنها مربوط می شود.
فقر در حومه شهرها نسبت به شهرستان های شهری یا روستایی به شدت افزایش یافته است
به طور کلی، نرخ فقر در شهرستانهای روستایی (18 درصد) و شهری (17 درصد) نسبت به مناطق حومه شهر (14 درصد) تا حدودی بیشتر است. نرخ فقر در هر سه نوع شهرستان از سال 2000 افزایش یافته است.
تعداد افرادی که در فقر زندگی می‌کنند نیز در انواع جوامع افزایش یافته است، اما اندازه جمعیت فقیر در شهرستانهای حومه شهر نسبت به مناطق شهری یا روستایی به شدت افزایش یافته است.
حدود نیمی از جمعیت فقیر ایالات متحده (49٪) در حومه شهرها و شهرستان های مترو کوچک زندگی می کنند، در حالی که 34٪ در شهرها و 17٪ در مناطق روستایی زندگی می کنند.
اما با نگاهی به سهم شهرستان‌هایی که حداقل یک پنجم جمعیت آن فقیر هستند - معیاری که به عنوان فقر متمرکز شناخته می‌شود - مناطق روستایی در صدر قرار دارند. حدود سه از ده شهرستان روستایی (31 درصد) در مقایسه با 19 درصد شهرها و 15 درصد حومه شهرها، فقر متمرکز دارند. تعداد شهرستانهای دارای فقر متمرکز برای هر سه نوع شهرستان از سال 2000 افزایش یافته است.
سهم فزاینده ای از ساکنان همه انواع شهرستان ها دارای مدرک دانشگاهی هستند
از سال 2000، سهم رو به رشد ساکنان 25 سال و بالاتر از دانشگاه در همه جوامع ایالات متحده فارغ التحصیل شده اند، اگرچه رشد از سال 2000 به اندازه دهه 1990 نبود. جوامع روستایی در سهم جمعیت دارای مدرک دانشگاهی عقب هستند.
امروزه 35 درصد از ساکنان شهری و 31 درصد در حومه شهرها دارای مدرک تحصیلی لیسانس یا بیشتر هستند، در حالی که این رقم در شهرستان های روستایی 19 درصد است. مناطق روستایی نیز در مقایسه با ساکنان دارای مدرک تحصیلات تکمیلی، مناطق شهری و حومه شهر را دنبال می کنند.
در کل شهرستانهای شهری و حومه‌ای، تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بیشتر از ساکنان دارای دیپلم دبیرستان و بدون تحصیلات بیشتر است، اما در کل جمعیت روستایی تعداد فارغ‌التحصیلان دبیرستان بیشتر از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی است. سهم ساکنانی که از دبیرستان فارغ التحصیل نشده اند در هر سه نوع شهرستان کاهش یافته است.
مناطق روستایی کارگران در سنین برتر را از دست دادند، در حالی که مناطق شهری و حومه شهر آنها را به دست آوردند
شهرستانهای روستایی همچنین از دیگر انواع جوامع، به‌ویژه شهرستانهای شهری، در معیارهای کلیدی اشتغال کارگران در سنین برتر - 25 تا 54 سال - پیروی می‌کنند. به عنوان مثال، 71 درصد از ساکنان روستایی در سنین اولیه کار شاغل هستند، در حالی که این رقم در شهرستان ها و حومه شهرها 77 درصد است.
تعداد بزرگسالان شاغل در این گروه سنی (و همچنین تعداد کل ساکنان اصلی در سن کار، شاغل یا غیر شاغل) در مناطق شهری و همچنین در مناطق حومه شهر و مترو کوچک از سال 2000 افزایش یافته است، اما در کل در شهرستان های روستایی کاهش یافته است. در حال حاضر شهرستانهای روستایی نسبت به سال 2000، خانه‌ای از سهم کمتری از کارگران در سنین برتر کشور هستند.
رشد جمعیت شاغل در سنین اولیه به ویژه در مناطق شهری شدید بود. در نتیجه، شهرستانهای شهری در حال حاضر نسبت به سال 2000، محل زندگی سهم بیشتری از کارگران در سنین برتر کشور هستند.
در مناطق حومه شهر، که از سال 2000 تعداد کارگران در سنین برتر نیز افزایش یافته است، وقتی از دریچه ای دیگر - تجربه تک تک شهرستان ها - آنالیز شود، تصویر تا حدودی بدتر به نظر می رسد. اگرچه تعداد این کارگران برای شهرستانهای حومه شهر به‌عنوان یک گروه افزایش یافته است، اما اکثر شهرستانهای حومه شهر (59%) نسبت به سال 2000 تعداد کمتری از این کارگران دارند. شهرستان ها انجام دادند.
یکی دیگر از معیارهای سلامت اقتصادی - میانگین درآمد هر کارگر - در شهرستانهای شهری بالاترین و در روستاها پایین‌ترین است. این میانگین درآمد در حال حاضر کمتر از سال 2000 برای همه انواع شهرستان ها است که منعکس کننده اثرات ماندگار رکود 2007-2009 است، اگرچه متوسط درآمد در مناطق روستایی کمترین کاهش را داشته است.(این اندازه گیری جدیدتر بر اساس میانگین پنج ساله متمرکز بر سال 2014 است که منعکس کننده درآمد سال قبل است. رقم 2000 منعکس کننده درآمد سال 1999 است.)
