کمیته لغو بدهی نامشروع

شکستن چرخه شرور بدهی خصوصی غیرقانونی

13 آوریل 2017 توسط اریک Toussaint

در طول تاریخ بشر ، بدهی های خصوصی توسط طبقات غالب برای تحقیر ، ناامید کردن ، سلب مالکیت و رها کردن کلاسهای زحمتکش (از جمله آنها زنان همیشه سخت ترین قربانیان مورد استفاده) مورد استفاده قرار گرفته است: کشاورزان کوچک ، صنعتگران ، ماهیگیران و تا آنجاکارگران حقوق و دستمزد امروز و اعضای خانواده آنها (دانشجویان ، که برای دنبال کردن تحصیلات خود به بدهی می روند) [1]. این روند ساده است: وام دهنده مستلزم آن است که وام گیرندگان دارایی خود را به عنوان وثیقه تعهد کنند. این می تواند ، به عنوان مثال ، سرزمینی که توسط کشاورز نگهداری و کشت می شود ، یا در مورد یک صنعتگر ، ابزارهای تجارت وی باشد. بازپرداخت وام باید به صورت نقدی یا در نوع انجام شود. از آنجا که نرخ بهره زیاد است ، برای بازپرداخت وام ، وام گیرنده باید سهم بزرگی از ثمرات کار خود را به وام دهنده منتقل کند ، و بنابراین فقیر می شود. اگر وام گیرنده در بازپرداخت پیش فرض شود ، وام گیرنده از وثیقه تعهد شده محروم می شود. در برخی از جوامع ، این می تواند به معنای از دست دادن آزادی برای بدهکار و/یا اعضای خانواده وی باشد. به این برده داری بدهی گفته می شود. طبق قوانین ایالات متحده و برخی از کشورهای اروپایی ، عدم بازپرداخت بدهی با مثله کردن فیزیکی تا اوایل قرن نوزدهم مجازات شد. و هنوز هم امروز ، در اروپا و جاهای دیگر ، عدم بازپرداخت بدهی ها ممکن است با حبس مجازات شود.

بدهی خصوصی در سنین

از زمان قدیم ، بدهی خصوصی نقش اساسی در روابط اجتماعی داشته است. مبارزات بین ثروتمندان و فقرا ، بین استثمارگر و استثمار ، اغلب درگیری بین طلبکاران و بدهکاران صورت گرفته است. با نظم قابل توجه ، شورش های مردمی به همین روش آغاز شده است: با تخریب آیینی اسناد مربوط به بدهی (تبلت ، پاپیروس ، پارچ ها ، کتابهای حساب ، ثبت نام مالیاتی و غیره).

بحران بین المللی جدید که در سال 2007 آغاز شد ، رفتار کلاهبرداری بانکها را در معرض دید قرار داده است. به دنبال تعداد زیادی از اخراج مردم از خانه های خود در ایالات متحده ، اسپانیا و جاهای دیگر ، بیشتر و بیشتر ، بدهی ها در کشورهایی که تعهد بازپرداخت بدهی تاکنون بدون چالش بوده است ، مورد سؤال قرار می گیرند. از سال 2012 ، آدا کولاو ، که در سال 2015 به عنوان شهردار بارسلونا انتخاب شد ، با شرکت در وام مسکن وام ساخته شده علیه وثیقه املاک ، حمایت گسترده ای از مردم را ترتیب داده است. دو نوع وام وجود دارد: 1) رایج ترین شکل در جایی که از وام برای خرید استفاده می شود به عنوان وثیقه استفاده می شود. 2) استفاده گسترده تر از ملک برای تضمین هر وام: کافی است که وام گیرنده دارایی را به عنوان وثیقه در اختیار داشته باشد. سکوی قربانیان علیه بانکهایی که خانواده ها را اخراج می کنند که قادر به بازپرداخت نیستند. فقط چند سال پیش ، این امر غیرقابل تصور برای هر کسی بود که مشاغل غیرقانونی بانکها را برای انتخاب به مقام عالی ترتیب داده باشد. در سرتاسر جهان ، جنبش های اجتماعی بازپرداخت بدهی های غیرقانونی خصوصی ، اعم از وام های وام و یا بدهی های دانشجویی و چه مدیون بانک های بزرگ خصوصی و یا به آژانس های خرد اعتباری را به چالش می کشد.

آنچه در زیر می آید ، طرح های گسترده ای از چند مرحله تاریخی در "سیستم بدهی خصوصی" در خاور نزدیک ، اروپا و بخش هایی از جهان است که توسط قدرتهای اروپایی فتح شده است. آنچه در آسیا ، آفریقا اتفاق افتاده است ، و قبل از استعمار قاره آمریکا باید بعداً اضافه شود. اما تصویری که در اینجا نقاشی می کنیم در حال حاضر بسیار فصیح است.

لغو بدهی عمومی به طور دوره ای در طی هزار سال در بین النهرین صورت گرفت

کد همورابی

هنگامی که برداشت ضعیف بود ، دهقانان قادر به بازپرداخت بدهی هایی که با دولت منعقد کرده بودند (مالیات های پرداخت نشده در نوع یا ادای احترام) یا با کارمندان دولت بسیار متناسب و با مقامات رژیم به طور مرتب از سرزمین های خود محروم می شدند و مجبور می شدند که مجذوب شوند. اعضای خانواده آنها نیز به برده داری کاهش یافتند.

برای سرکوب نارضایتی ، قدرت در محل به طور دوره ای بدهی های خصوصی را لغو کرده و حقوق دهقانان را احیا می کند. این فسخ به مناسبت جشن هایی بود که در طی آن قرص های رس که بدهی ها بر روی آنها کتیبه می شدند ، تخریب می شدند.

بین 2400 تا 1400 پیش از میلاد حدود سی فسخ بدهی خصوصی در بین النهرین وجود داشته است.[3] یکی از این احکام لغو به شرط آنكه طلبكاران رسمی و جمع كنندگان مالیاتی كه دهقانان را اخراج كرده اند ، باید آنها را جبران كنند. اگر یک طلبکار با اجبار اموال را در اختیار گرفته بود ، مجبور شد آن را برگرداند و/یا آن را کاملاً بازپرداخت کند ، و این کار را که وی را به قتل رسانده بود ، بازپرداخت کرد.

پس از سال 1400 پیش از میلاد ، هیچ فسخ بیشتر بدهی در بین النهرین شناخته نشده است. نابرابری ها تقویت شده و بسیار افزایش یافته است. زمین توسط صاحبان زمین های بزرگ خصوصی مصادره شد و برده داری بدهی نهادینه شد. با این حال ، ما اثبات داریم که در قرن های بعد مبارزات اجتماعی خشونت آمیز بین طلبکاران و بدهکاران وجود داشته است.

سنگ روزت سنت لغو بدهی را تأیید می کند

در مصر از قرن هشتم قبل از میلاد ، اعلامیه هایی وجود داشت که بدهی را لغو می کردند و آن را در برده داری بدهی آزاد می کردند. انگیزه های اساسی فرعون نیاز به دهقانان قادر به تولید مواد غذایی کافی و در دسترس به عنوان سربازان برای مبارزات نظامی بود. به همین دو دلیل ، به طلبکاران اجازه داده نمی شود که دهقانان را از سرزمین خود بیرون کنند.

در بخش دیگری از منطقه ، امپراتورهای آشوری هزاره اول پیش از میلاد سنت لغو بدهی را تصویب کردند. همین مسئله در اورشلیم در قرن 5 قبل از میلاد نیز صادق بود. به عنوان اثبات ، در سال 432 پیش از میلاد ، Nehemiah ، مطمئناً تحت تأثیر سنت قدیمی بین النهرین قرار گرفت ، اعلام لغو بدهی های منعقد شده توسط یهودیان از هموطنان ثروتمند خود را اعلام کرد. در آن زمان بود که تورات [4] به پایان رسید. سنت لغو بدهی های عمومی بخشی از دین یهود و اولین متون مسیحیت است: تثنیه تعهد را برای لغو بدهی ها هر هفت سال یکبار اعلام می کند ، و لاویتیکوس در هر جشن یا هر 50 سال یکسان است.[5]

برای قرن ها ، بسیاری از مفسران در مورد متون باستانی ، که از مقامات مذهبی شروع می شوند ، که از منافع طبقات حاکم دفاع می کنند ، تأیید کرده اند که این مقررات فقط یک ارزش اخلاقی دارند یا به سادگی آرمانگرایی بودند. با این حال ، تحقیقات تاریخی طی دو قرن گذشته نشان می دهد که این مقررات با عمل واقعی مطابقت دارد.[6]

هنگامی که طبقات ممتاز موفق به تحمیل منافع خود شدند، لغو دیگر صورت نگرفت، اما سنت رد دیون در متون بنیادین یهودیت و مسیحیت باقی ماند. مبارزات برای لغو بدهی خصوصی به طور منظم در طول تاریخ خاور نزدیک و دریای مدیترانه تا اواسط هزاره اول پس از میلاد ظاهر شد.

در «پدر ما»، معروف‌ترین دعای عیسی، به جای ترجمه کنونی «از گناهان ما ببخش، همانطور که ما کسانی را که به ما تجاوز می‌کنند، می‌بخشیم»، متن اصلی یونانی در انجیل متی (فصل 6، آیه)12) می‌فرماید: «دروض‌های ما را ببخش همانطور که ما بدهکاران خود را می‌بخشیم». در واقع، در آلمانی و هلندی، کلمه Schuld هم به معنای "گناه" و هم "بدهی" است. آللویا، بیان شادی که در ادیان یهودی و مسیحی استفاده می‌شود، از زبانی می‌آید که در هزاره دوم پیش از میلاد در بابل صحبت می‌شد و به آزادی بردگان بدهکار اشاره می‌کرد.[7]

نقشه شهرها و کشورهای ذکر شده در عهد جدید (در یونان، در ایتالیا و بین النهرین و در سرزمین مقدس) - ادوارد ولز، 1700 (برای بزرگنمایی کلیک کنید)

سولون

یونان. در یونان، در آغاز قرن ششم قبل از میلاد، مبارزات عمده ای علیه برده داری بدهی و برای لغو بدهی خصوصی وجود داشت. ارسطو در قانون اساسی آتن می نویسد: «... طبقات فقیرتر، مردان، زنان و کودکان، رعیت ثروتمندان بودند. مبارزات اجتماعی و سیاسی توسعه یافت و به اقدامات قانونی منجر شد - برای مثال اصلاحات سولون در آتن - ممنوعیت بردگی بدهی. در مگارا، شهری نزدیک آتن، یک جناح رادیکال به قدرت رسید. وام برای بهره مبلغی که به عنوان پاداش سرمایه گذاری پرداخت می شود یا توسط وام دهنده دریافت می شود. سود بر میزان سرمایه سرمایه گذاری شده یا وام گرفته شده، مدت زمان عملیات و نرخ تعیین شده محاسبه می شود. ممنوع شد و این اقدام عطف به ماسبق شد. طلبکاران مجبور شدند بهره ای را که قبلاً پرداخت شده بود، بازپرداخت کنند.[8]

در همان زمان، دولت-شهرهای یونان سیاست توسعه را به راه انداختند و مستعمراتی را از کریمه تا مارسی تأسیس کردند و در مواقعی از فرزندان فقرای بدهکار استفاده کردند. برده داری به شدت و به شکلی وحشیانه تر و ظالمانه تر از آنچه که قبلاً در جوامع هلال حاصلخیز شناخته شده بود توسعه یافت.

رمبسیاری از مبارزات خشونت آمیز سیاسی و اجتماعی در اثر بحران های بدهی خصوصی ایجاد شده است. طبق قانون ابتدایی روم ، یک طلبکار می تواند بدهکاران ورشکسته را اجرا کند. اواخر قرن چهارم قبل از میلاد با یک واکنش اجتماعی قوی در برابر بدهکاری مشخص شد. در حالی که برده داری برای بدهی ها برای شهروندان رومی لغو شد ، ممنوعیت ربا برای مدت طولانی اعمال نمی شد. بحران های عمده بدهی خصوصی در قرن های بعد ، هم در شبه جزیره ایتالیا و هم در بقیه امپراتوری روم رخ داده است. مورخ تاسیتوس در مورد بحران بدهی که در سال 33 میلادی رخ داد ، تحت حاکمیت Tiberius نوشت: "نفرین ربا ، که باید متعلق به آن باشد ، در رم ، منبع مداوم فتنه و اختلاف است. و بر این اساس ، تلاش ها برای سرکوب آن حتی در یک جامعه مسن و کمتر فاسد انجام شد. "[9]

فئودالیسمدر آغاز دوران فئودالی ، بسیاری از تولید کنندگان آزاد مورد تحسین قرار گرفتند ، زیرا دهقانان قادر به بازپرداخت بدهی های خود نبودند. این مورد در زمان سلطنت شارلمانی در اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم بود.[10]

ادیان یهودی ، مسلمان و مسیحی و ربا

از منشأ آن ، دین مسلمانان وام ها را با علاقه ممنوع اعلام کرد. یهودیت آن را در جامعه یهود ممنوع کرد ، اما تحت فشار ثروتمندان در قرن اول میلادی آن موقعیت را اصلاح کرد و وام های مجاز را با علاقه مجاز کرد.[11] دین مسیحی در قرن پانزدهم از این دادخواست پیروی کرد و مقامات پروتستان و کاتولیک حتی به ترویج وام با علاقه پایان دادند.

در اروپا مشکل بدهی خصوصی در اواخر قرون وسطی تشدید شد

به دلیل کسب درآمد از روابط که در قرن سیزدهم تا چهاردهم آغاز شد ، مشکلات بدهی خصوصی تشدید شد. این بدان معنی بود که کار اجباری و مالیات هایی که در نوع خود پرداخت شده بودند ، به تدریج در مبالغ پول خواسته می شدند. در نتیجه ، دهقانان ، صنعتگران و غیره مجبور شدند برای پرداخت مالیات به بدهی بروند. بیشتر و بیشتر دهقانان ، صنعتگران و کارگران ، که قادر به بازپرداخت بدهی های خود نیستند ، اموال خود را تصرف می کردند ، تخلیه می شدند و یا زندانی می شدند و بسیاری از آنها مثله می شدند.[12]

در سال 1339 ، در سیینا (ایتالیا) ، بدهکاری به حدی رسید که دولت شهرداری به شورا اعلام کرد که حبس بدهی باید لغو شود ، در صورت عدم موفقیت که تقریباً همه شهروندان باید در زندان به سر می برند. شانزده سال بعد ، در سال 1355 ، مردم سیینا قیام کردند و به اتاق سوابق در کاخ شهرداری که کتابهای حساب را در خود جای داده بود ، آتش گرفتند. آنها می خواستند تمام آثار بدهی هایی را که بازپرداخت آنها از آنها خواسته شده بود ، پاک کنند و آنها را بدبخت می دانستند.[13]

یکی دیگر از نشانه های اهمیت رد بهره برداری از طریق بدهی: در اواخر قرن چهاردهم ، هنگامی که طبقات کارگر لحظه ای در فلورانس قدرت گرفتند ، به رهبری Ciompi-کارگران روزانه در صنعت نساجی-، خواسته های آنها شامل از بین بردنقطع عضو به عنوان مجازات عدم پرداخت بدهی ها و مهلت قانونی در بدهی های بدون حقوق.[14] آنها همچنین خواستار نمایندگی در دولت و مالیات های بالاتر بر ثروتمندان شدند. وقایع مشابه در همین دوره در فلاندر ، والونیا ، فرانسه ، انگلیس و جاهای دیگر اتفاق افتاد.

رد بدهی در قلب شورش های عظیم دهقانان در جهان آلمان در قرن 15 و شانزدهم بود

توماس مونزر

بین سال‌های 1470 و 1525، بسیاری از قیام‌های دهقانی، از آلزاس تا اتریش و شامل اکثر مناطق آلمان، بوهم، اسلوونی، مجارستان و کرواسی، تا حد زیادی به دلیل بدهکاری دهقانان و شهرنشینان طبقات تحت سلطه ایجاد شد.. صدها هزار دهقان سلاح به دست گرفتند و صدها عمارت و ده ها صومعه و صومعه را ویران کردند. سرکوب بیش از 100000 دهقان را کشت.[15] در یکی از شورش‌ها، در سال 1493، یکی از خواسته‌های دهقانان، سالی بود که در آن همه بدهی‌ها لغو می‌شد.[16] توماس مونزر، یکی از رهبران قیام های دهقانی، که در سال 1525 در سن 28 سالگی سر بریده شد، خواستار اجرای کامل اناجیل و به ویژه توصیه به بخشش بدهی ها شد. در این مورد، او در مخالفت با مارتین لوتر بود، که در ابتدا - در 1519-1520 - رباخواری و فروش اغماض توسط کلیسای کاتولیک را محکوم کرد، اما در سال 1524 از وام دادن برای بهره دفاع می کرد و از دهقانان و همه افراد بدهکار می خواست که بدهی های خود را بپردازند. در مخالفت با قیام دهقانان، لوتر خواستار «حکومت موقتی سختگیرانه و سختی شد که شریران (...) را وادار و محدود می کند تا آنچه را که قرض می گیرند...».[17] «کسی گمان نکند که بدون خون می توان بر جهان حکومت کرد. شمشیر حاکم باید سرخ و خونین باشد. زیرا جهان خواهد بود و باید بد باشد و شمشیر عصای خدا و انتقام بر آن است.»[18] در کشمکش بین دهقانان و سایر اجزای طبقات مردمی (به ویژه شهرنشینان بی عنوان و فقیرترین اقشار - ولگردها، گدایان و غیره) از یک طرف و طبقات حاکم محلی از طرف دیگر، لوتر انتخاب کرده بود. اردوگاه او، اعلام کرد که قوانین عهد عتیق، از جمله سال یوبیل، دیگر قابل اجرا نیستند. به گفته لوتر، انجیل صرفاً رفتار ایده آل را توصیف می کند. او اظهار داشت که در زندگی واقعی، بدهی ها همیشه باید بازپرداخت شوند.

متنی ناشناس که از سال 1521 در آلمان منتشر شد، شامل گفتگوی زیر بین یک دهقان و یک شهردار ثروتمند بود که به خوبی توضیح می‌دهد که چگونه از بدهی برای خلع ید از ابزار یا زمین زحمتکشان استفاده می‌شود:

دهقان: چه چیزی مرا به شما می آورد؟چرا ، من می خواهم ببینم که چگونه وقت خود را می گذرانید. BURGHER: چگونه باید وقت خود را بگذرانم؟من اینجا می نشینم و پولم را می شمردم ، نمی توانید ببینید؟دهقان: به من بگویید ، سارق ، چه کسی به شما پول زیادی داد که تمام وقت خود را صرف شمارش آن می کنید؟BURGHER: شما می خواهید بدانید چه کسی پول من را به من داد؟من به شما می گویمیک دهقان می آید که به درب من می کوبد و از من می خواهد که ده یا بیست گلدن به او قرض بدهم. من از او سؤال می کنم که آیا او صاحب یک قطعه زمین مرتع خوب است یا یک زمینه خوب برای شخم زدن. او می گوید: ‘بله ، سارق ، من یک علفزار خوب و یک میدان خوب دارم ، به ارزش صدها گلدن این دو نفر." من پاسخ می دهم: ‘عالی! در صورت پیش فرض وام گیرنده ، علفزار و میدان خود را به عنوان دارایی های قابل انتقال وثیقه یا ضمانتی که به عنوان امنیت در برابر بازپرداخت وام ارائه می شود ، متعهد کنید.، و اگر متعهد شوید که یک سال به عنوان علاقه به یک گلدن بپردازید ، می توانید وام خود را بیست گلدن داشته باشید. "خوشحال می شوید که خبر خوب را می شنوید ، دهقانان پاسخ می دهد:" من با خوشحالی به شما تعهد خود را می دهم. "اما باید بگویمشما ، "من دوباره پیوستم ،" که اگر هرگز نتوانید به موقع علاقه خود را بپردازید ، من زمین شما را به دست می گیرم و آن را ملک خود می سازم. "و این نگران کننده دهقان نیست. او به عنوان تعهد خود مرتع و زمینه خود را به من اختصاص می دهد. من به او پول قرض می دهم و او به مدت یک یا دو سال به طور دقیق علاقه می پردازد. سپس برداشت بد می آید و به زودی او در پرداخت خود عقب می رود. من سرزمین او را مصادره می کنم ، او را اخراج می کنم ، و میدو و میدان مال من هستند. و من این کار را نه تنها با دهقانان بلکه با صنعتگران نیز انجام می دهم.[19]

آنچه ما در اینجا داریم ، که با کلمات بسیار ساده خلاصه شده است ، روند سلب دهقانان و صنعتگران در آلمان و جاهای دیگر است که سعی در مخالفت دارند.

فتح قاره آمریکا و تحمیل پولی بدهی

در زمان فتح قاره آمریکا ، تحمیل سلطه اروپایی با تسلیم شدن مردم بومی از طریق بدهی همراه شد.[20] فرم مورد استفاده: peonage. فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد "peonage" را به شرح زیر تعریف می کند: "در مکزیک ، وضعیت یک پون سرف ، بندگی برای بدهی [...] یک بدهی که در بندگی توسط طلبکار خود نگه داشته می شود تا بدهی های وی کار شود."Peonage سیستمی است که تحت آن افراد با وسایل مختلف از جمله بدهی ارثی به بندگی در زمین می پردازند. Peonage تا دهه اول قرن بیستم ، در طول انقلاب در مکزیک از بین نرفت.

کارگران Peon در منطقه Rascon ، مکزیک (بدون تاریخ)

انتهای قسمت 1

ترجمه شده توسط Snake Arbusto و Mike Krolikowski

با تشکر: نویسنده مایل است از افراد زیر برای بررسی متن و پیشنهاداتشان تشکر کند: Snake Arbusto، Sushovan Dhar، Pierre Gottiniaux، Damien Millet، Christine Pagnoulle، Isabelle Ponet و Claude Quémar. نویسنده به تنهایی و به طور کامل مسئول هر گونه اشتباه یا حذف موجود در آن است.

پانویسها و منابع

[1] نویسنده مایل است روشن کند که او در همه شرایط بدهی خصوصی را محکوم نمی کند. مقاله حاضر بر بدهی خصوصی که به عنوان ابزار سلب مالکیت و خلع ید استفاده می شود، تمرکز دارد.

[2] در آن دوره، خود دولت وام نگرفت. این در مصر و یونان باستان نیز صادق بود. رم فقط در موارد بسیار استثنایی وام گرفت. در اروپا، دولت ها تا قرن 13 و 14 به طور سیستماتیک وام گیری را آغاز نکردند. آنها از آن زمان متوقف نشده اند.

[3] مایکل هادسون، سنت گمشده لغو بدهی کتاب مقدس، 1993، 87 صفحه."باستان شناسی پول"، 2004. همچنین ببینید: دیوید گریبر، بدهی: 5000 سال اول، ملویل هاوس، نیویورک، 2011، 542 ص. موجود در https://libcom. org/files/__Debt__The_First_5_000_Years. pdf. رجوع کنید به Éric Toussaint: "سنت طولانی لغو بدهی در بین النهرین و مصر از 3000 تا 1000 قبل از میلاد"، http://www. cadtm. org/The-Long-Tradition-of-Debt

[4] تورات (قانون دینی یهود) مجموعه متونی است که پنج کتاب اول کتاب مقدس را تشکیل می دهند: پیدایش، خروج، لاویان، اعداد و تثنیه.

[5] رجوع کنید به ایزابل پونت، «لغو بدهی در سرزمین کنعان در هزاره اول پیش از میلاد»، http://www. cadtm. org/Debt-cancellation-in-the-land-of. در لاویان نه تنها شرط بخشش بدهی، بلکه آزادی بردگان بدهکار و تمام خانواده‌هایشان و بازگرداندن مزارع و خانه‌هایشان را می‌یابیم. اما این فقط در مورد جامعه اسرائیل صدق می کرد و نه برای سایر مردم.

[6] مایکل هادسون، سنت گمشده لغو بدهی کتاب مقدس، 1993، 87 صفحه;"باستان شناسی پول"، 2004.

[7] مایکل هادسون، سنت گمشده ابطال بدهی کتاب مقدس، ص. 27.

[8] رجوع کنید به David Graeber, op. cit.

[9] تاسیتوس، سالنامه، 6. 16. 1، به نقل از آندریو، «بدهی شخصی و بخشودگی بدهی در امپراتوری روم»، http://www. cadtm. org/Personal-endebtment-and-debt

[10] رجوع کنید به کارل مارکس، سرمایه، کتاب 3، فصل 19، اظهاراتی در مورد رباخواری پیشاسرمایه داری. همچنین رجوع کنید به ارنست مندل، نظریه اقتصادی مارکسیستی، جلد. 1، فصل 4، قطعه ای با عنوان "سرمایه ربوی".

[11] خاخام هیلل تصویب کرده بود که یهودیان باید بند را به قراردادهایی که وارد کرده اند برای رد کاربرد تورات و تلمود ، که برای لغو دوره ای بدهی ها فراهم می کند ، اضافه کنند. دین یهود همچنین در صورت عدم استفاده به غیر یهودیان ، وام را برای علاقه مجاز می کرد.

[12] سیلویا فدرریسی ، در کتاب خود Caliban و Witch ، نشان می دهد که چگونه این جنبش زنان پرولتری را حتی بیشتر تحت تأثیر قرار داده است. به سیلویا فدرریسی ، کالیبان و جادوگر مراجعه کنید: زنان ، بدن و تجمع بدوی ، خودمختاری ، بروکلین ، نیویورک ، 2004 ، 288 ص.

[13] پاتریک بوچرون ، Conjurer La Peur ، Seuil ، Paris ، 2013 ، صص 213-215 (به زبان فرانسه).

[14] به سیلویا فدرری ، op. cit. ، ص. 45. همچنین به پاتریک بوچرون ، ص. 189

[15] به فردریش انگلس (1850) ، جنگ دهقانان در آلمان ، https://www. marxists. org/archive/marx/works/1850/peasis-war-germany/ مراجعه کنید. همچنین به دیوید گرابر ، op. cit. ، صص 390-395.

[16] فردریش انگلس (1850) ، جنگ دهقانان در آلمان ، فصل 3

[18] مارتین لوتر (1524) ، op. است.

[19] به نقل از سیلویا فدرریسی ، کالیبان و جادوگر ، ص. 125 ، پس از G. Strauss (ویرایش) ، مظاهر نارضایتی در آستانه اصلاحات ، بلومینگتون ، انتشارات دانشگاه ایندیانا ، 1971 ، صص 110-111)

[20] پاپ نیکلاس پنجم ، در ژانویه سال 1455 ، مجازات دائمی جمعیت را "دشمن مسیح" مجاز کرده بود. در میان چیزهای دیگر ، این امر به بردگی آفریقایی ها در آن دوره (به ویژه در مزارع ایجاد شده توسط پرتغالی ها در مادیرا) امکان پذیر شد و متعاقباً به فاتحاتور اروپا اجازه داد که به همین ترتیب در جهان جدید نیز انجام دهند. در اینجا گزیده ای از Bull Romanus pontifex آورده شده است: "بنابراین [ما] همه و مفرد را با مراقبه مناسب وزن می کنیم ، و خاطرنشان می کنیم که از آنجا که قبلاً توسط نامه های دیگری که از میان چیزهای دیگر اعطا شده بود ، در میان چیزهای دیگر و مجلسی فراوان به پادشاه فوق الذکر آلفونسو اعطا می کردیم.- برای حمله ، جستجوی ، اسیر ، پیگیری ، پیگیری ، و فرومایه همه ساراسن ها و مشرکان ، و سایر دشمنان مسیح که در آن قرار داده شده است ، و پادشاهی ها ، دوکدها ، اصول ، سلطه ها ، دارایی ها و کلیه کالاهای متحرک و غیرقابل تحمل هر چیزی که توسطآنها و برای کاهش افراد خود به برده داری دائمی ، و اعمال و متناسب با خود و جانشینان وی پادشاهی ها ، دوکدها ، ایالت ها ، اصول ، سلطه ها ، دارایی ها و کالاها و تبدیل آنها به استفاده و سود و سود آنها ... "((تأکید اضافه شده توسط نویسنده) ، همانطور که دیوید گرابر توضیح می دهد ، فاتحان ، از جمله هرنن کورتس ، برای تأمین مالی عملیات خود به بدهی رفته بودند. در نتیجه ، آنها از جمعیت فتح شده از همه وحشیانه تر سوءاستفاده و ناامید شدند تا بدهی های خود را بازپرداخت کنند. به دیوید گرابر ، op. cit. ، ص. 315 و زیر

نویسنده

یک مورخ و دانشمند سیاسی است که دکترای خود را به پایان رسانده است. در دانشگاه های پاریس هشتم و لیژ سخنگوی CADTM International است و در شورای علمی آتاک فرانسه قرار دارد. او نویسنده یونان 2015 است: گزینه دیگری وجود داشت. لندن: کتابهای مقاومت / IIRE / CADTM ، 2020 ، سیستم بدهی (کتاب های Haymarket ، شیکاگو ، 2019) ، Bankocracy (2015) ؛زندگی و جنایات یک مرد نمونه (2014) ؛نگاه در آینه نمای عقب. ایدئولوژی نئولیبرالی از ریشه های آن تا به امروز ، کتاب های Haymarket ، شیکاگو ، 2012 ، و غیره. کتابشناسی وی را ببینید: https://en. wikipedia. org/wiki/٪C3٪89ric_toussaint او همزمان با ارقام بدهی جهانی 2015 با پیر گوتینیاکس ،دانیل مونوار و آنتونیو سابریا (2015) ؛و با بدهی Damien Millet ، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی: شصت سؤال ، شصت پاسخ ، کتابهای بررسی ماهانه ، نیویورک ، 2010. وی هماهنگ کننده علمی کمیسیون حقیقت یونان در مورد بدهی های عمومی از آوریل 2015 تا نوامبر 2015 بود.

مقالات دیگر به زبان انگلیسی توسط اریک Toussaint (602)

12 دسامبر 2022 ، توسط اریک Toussaint ، Jawad Moustakbal

12 دسامبر 2022 ، توسط اریک Toussaint ، Anaïs Carton

12 دسامبر 2022 ، توسط اریک Toussaint

9 نوامبر 2022 ، توسط اریک Toussaint

یک سال پس از "Pandora Papers" ، ما به شهادت Eric Toussaint قبل از مجلس ملی اکوادور نگاه می کنیم